تاثیر ۸ هفته تمرین متناوب هوازی بر هموگلوبین گلیکوزیله و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت قندی نوع دو

اهداف: افزایش هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c)، نشانه کنترل نامناسب گلوکز در افراد دیابتی است. شواهد نشان می دهد کاهش میزان hba1c از عوارض درازمدت دیابت پیشگیری می نماید. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین متناوب هوازی بر hba1c و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی در سال 1391، 30 زن مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه 15نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین متناوب هوازی شامل رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج با شدت 80-65% حداکثر توان، سه روز در هفته به مدت 8 هفته بود. نمونه های خونی قبل و بعد از جلسات تمرین در حالت ناشتا از همه آزمودنی ها گرفته شد. داده ها توسط آزمون t وابسته و آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار spss 17 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: کاهش مقادیر hba1c و گلوکز ناشتا به دنبال 8 هفته تمرین متناوب هوازی در گروه تجربی معنی دار نبود (05/0p>)، اما انسولین سرم و مقاومت به انسولین به شکل معنی داری کاهش داشت (05/0p<). بین مقادیر hba1c و گلوکز ناشتا در گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی بین مقادیر انسولین سرم و مقاومت به انسولین در دو گروه تفاوت معنی دار وجود داشت (05/0p<). نتیجه گیری: تمرین متناوب هوازی به مدت 8 هفته با شدت فزاینده در زنان دیابتی نوع دو، بر میزان انسولین سرم و شاخص مقاومت به انسولین تاثیر دارد، اما بر میزان hba1c و گلوکز خون ناشتا تاثیر چندانی ندارد.